Opis
Pamiętnik rodziców walczących o życie dziecka, u którego w pierwszych miesiącach po narodzinach konieczne okazuje się przeszczepienie wątroby. W książce opisano autentyczne wydarzenia z punktu widzenia młodego małżeństwa. Ich przejmująca historia ma na celu przybliżenie czytelnikom problemów transplantologii polskiej, a także udzielenie wsparcia rodzinom, które zmagają się z chorobą bliskich.
Z recenzji
Drogi Czytelniku, weź książkę do ręki, zasiądź spokojnie w ulubionym miejscu i skorzystaj z zaproszenia cudownej rodziny, wchodząc na chwilę w jej świat. Nie będziesz żałować, a ta książka może naprawdę sporo zmienić i w Twoim życiu.
Jadwiga Hermanowicz-Gadomska założycielka Fundacji Serce Anielki
Transplantacja ratuje życie –to jedno z wielu przesłań tej książki. Tak niska wciąż jest świadomość w społeczeństwie tego, że jedna osoba po swojej śmierci może uratować około siedmiu innych. Książkę polecamy szczególnie osobom, które chcą zagłębić się w problematykę przeżyć związanych z chorobą dziecka oraz transplantacji.
Sławomir Janus prezes Stowarzyszenia Pomocy Chorym Dzieciom Liver
O Autorach
Agata i Krzysztof to młode małżeństwo z dziewięcioletnim stażem. Mają wspaniałego syna Antoniego –bohatera książki, oraz młodszą córeczkę Polę. On jest z wykształcenia prawnikiem, ona –nauczycielem wychowania przedszkolnego. Zanim pojawił się na świecie ich syn, wiedli spokojne życie. Po walce, którą stoczyli o zdrowie Antosia, ich historią zainteresowały się media. Reportaże z ich udziałem pojawiły się m.in. wTVP1, TVP Opole, TVP Katowice, TVS oraz Polsacie. O historii rodziny usłyszeć można było również w programie Dzień dobry, TVN, w którym Agata była gościem.
Agata i Krzysztof angażują się w promowanie idei transplantacji, uczestnicząc w akcjach społecznych. Wydali również bajkę „KameLeon. Tęczowy bohater”, by przybliżyć najmłodszym tematykę transplantacji.
Fragmenty
Agata: Bywały momenty, w których spoglądałam na pociąg i zastanawiałam się, czy bardzo będzie bolało, gdy pod niego wskoczę. Czy kiedy zjem opakowanie tabletek, skończy się to piekło?Inni widzieli w nas bohaterów z super mocą, a my nie potrafiliśmy sobie z tym poradzić. Choroba dziecka nie daje kopa do działania, nie czyni cię supermanem. Ona cię przytłacza, upadla, zabija. Tak było przynajmniej w naszym przypadku.
Krzysztof: Nagle normalny świat, w którym ludzie beztrosko patrzą na rozwój swych dzieci, chrzczą je, cieszą się, „opijają”, stał się nam obcy. To nie był już nasz świat. Staliśmy się zazdrośni o zdrowie innych, a wiadomość o tym, że czyjeś dziecko zachorowało bądź urodziło się chore, paradoksalnie dodawała nam otuchy. Nienawidziliśmy się za to uczucie. Brzydziliśmy się nim, ale stało się ono częścią naszego chorego świata.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury –państwowego funduszu celowego
